Er zijn zo’n 15 elementen waarvan bekend is dat ze voor het leven van de plant onmisbaar zijn. Koolstof, waterstof en zuurstof worden opgenomen uit de lucht en uit het water. De overige 12 elementen worden voornamelijk in minerale (anorganische) vormen zoalsNO3¯ en K+ uit de grond opgenomen. Ze maken een normaal deel uit van de grond en ze komen voor de plant beschikbaar zodra organisch materiaal verrot en deeltjes zand en klei uiteenvallen.
Gronddelen die voor de normale groei noodzakelijk zijn worden voedingsstoffen genoemd. Voedingsstoffen worden gevonden in de basismaterialen van de grond: zand, klei, humus, mineralen, steentjes en water. De voedingsstoffen lossen op in water dat vervolgens door de plant wordt opgenomen. In een ingewikkeld chemisch proces wisselen de wortels ionen uit voor de voedingsstoffen die in oplossing in de grond zitten.
De grond zelf fungeert als een voorraadkamer voor voedingsstoffen. De meeste zijn in niet-uitwisselbare vorm: dat wil zeggen ze lossen niet, of maar slecht, in water op.
Slechts een klein gedeelte van de totale reserve is op een bepaald moment als gevolg van chemische processen of microbiologische activiteiten vrij. Gezonde grond bewaart een evenwicht tussen de vrije en de niet-beschikbare voedingsstoffen. Hierdoor ontvangen de planten in zo’n grond voortdurend de juiste hoeveelheid voedingsstoffen. Er zijn drie primaire voedingsstoffen: N (stikstof), P (fosfor) en K (kalium). Dit zijn de stoffen die voor de planten het belangrijkste zijn en die dus in de meeste meststoffen voorkomen. Tekorten in de grond zullen het meest waarschijnlijk één van deze drie betreffen en dan nog in het bijzonder stikstof.Naast deze drie primaire voedingsstoffen levert de grond nog drie secundaire voedingsstoffen: Ca (calcium), Mg (magnesium) en S (zwavel); en zeven microvoedingsstoffen (of sporenelementen genoemd): ijzer, boron, chloor, mangaan, koper, zink en molybdeen.
De functie van voeding voor je plant 